Cameron Highlands - herbata, truskawki i bomba!

Dzisiaj chiński sylwester, czyli wigilia Nowego Roku i od rana widać wielkie poruszenie. Teraz już wiemy, dlaczego taksówkarz namawiał nas na jak najwcześniejszy wyjazd z hotelu. Już od rana do tej spokojnej miejscowości nadjeżdżają tłumnie rodziny, żeby świętować Nowy Rok.

Wstaliśmy wcześnie, żeby zdążyć zjeść śniadanie przed wyjazdem na plantacje. Wybraliśmy hinduską knajpkę i zamówiliśmy roti canai i tosai oraz murtabak sardine (bardzo dobre), do tego milo na zimno i na ciepło.

Kierowca czekał już na nas pod hotelem, od razu się przywitał i zawiózł na plantację herbaty BOH'a. Okazało się, że świetnie zna się na zbieraniu herbaty, bo przez 9 lat sam pracował na tej plantacji. Opowiedział, jak to jego rodzice przyjechali z Indii i ręcznie zbierali najlepsze listki, sam też zademonstrował swoje umiejętności i faktycznie w mgnieniu oka trzymał dwie pełne garści zielonych listków. Mówił, o tym ile lat mają drzewka i o tym, że dzisiaj nie zbiera się już herbaty ręcznie, tylko za pomocą maszynki. Trafił nam się kierowca ze znajomością tematu. 

Plantacje herbaty robią niesamowite wrażenie. Oczywiście podstawa to wejście na taras z widokiem na zielone dywany, ale jeszcze większe wrażenie robi zejście w dół i spacer ścieżką wśród drzewek herbacianych. To właśnie dlatego nie chcieliśmy kupować wycieczki organizowanej przez miejscowe biura. Zwykle takie wycieczki oferują odwiedzenie kilku farm i do tego fabrykę herbaty. Cała wycieczka trwa 4 godziny, ale farm jest sporo, więc wydaje mi się, że na samej plantacji nie można zostać więcej niż godzinę. 

My spędziliśmy tam ponad 2 godziny, doszliśmy do końca ścieżki ciągnącej się przez pola herbaciane. Widoki po prostu cudowne! Soczysta zieleń, do tego piękna gra światła i cieni powodują wrażenie, jakby było się w świecie z bajki. Zniewalające zapachy, a do tego rześkie górskie powietrze, jesteśmy przecież na ok. 1500 m.n.p.m. Mój 30 UVB niestety nie dał rady i jestem spalona na twarzy i szyi. Olaf na szczęście miał bloker z faktorem 50 i parasolkę, więc się nie spalił.
Zdjęcia mówią same za siebie, choć na pewno nie są w stanie oddać całego piękna tego miejsca.

Później pojechaliśmy na plantację Cameron Valley, nasz kierowca sam wybrał najładniejsze miejsce i miał rację. Tam spędziliśmy godzinę i oczywiście kupiliśmy herbatę. Bardzo smakowała mi herbata truskawkowa, ale są też waniliowe, a nawet czekoladowe.

W sumie cała wycieczka zajęła nam ponda 4 godziny i za tę przyjemność z wynajętym kierowcą, który na nas czekał i woził, zapłaciliśmy 120 zł na 3 osoby. Jakby ktoś chciał skorzystać, to jest nr do kierowcy 019-504 2066.

 

Po południu poszliśmy do buddyjskiej świątyni, a tam wszędzie kwiaty i tutejsze choinki – czyli drzewka mandarynkowe specjalnie udekorowane.
Obiad zjedliśmy w malajskiej jadłodajni, ale potem poszliśmy jeszcze na nocny targ. Dzisiaj zrobił się taki korek, że musieli przyjechać policjanci kierujący ruchem.

Fenomenem tego miejsca, jest to, że o dziwo nie herbata jest tu najbardziej pożądanym gadżetem pamiątkowym, ale truskawka. Truskawkowe szaleństwo ogarnęło tu wszystko i wszystkich. Co rusz jakaś truskawkowa farma, atrakcja turystyczna typu: wejdź do naszej szklarni i sam nazbieraj sobie truskawek, stoiska z dżemem truskawkowym, szaszłyki z truskawek w czekoladzie, kawa truskawkowa (nawet smaczna), herbata truskawkowa, tarty i ciasta truskawkowe, koszulki typu: „Byłem Tu” z truskawką, baloniki truskawkowe, rękawiczki i inne tekstylia, breloki z truskawkami i tak dalej… Sama uległam tej wszechobecnej komercyjnej truskawkowej paranoi, bo po prostu nie spodziewałam się, że Cameron Highlands może być tak bardzo truskawkowe i tak mało herbaciane! Wstyd się przyznać, ale kupiłam sobie truskawkowe japonki i do tego dodam, że bardzo mi się podobają. Po powrocie z targu, tuż przed naszym hotelem nasz Olaf został porwany przez Chinki prowadzące salon masażu. Zabrały go do środka i od razu zaczęły robić sobie z nim zdjęcia. Zawołały inne osoby z rodziny i wspólnie stwierdzili, że lepsze światło jest na dworze, bo nie wyjdą na zdjęciu jego niebieskie oczy i biała skóra, więc wyskoczyły na małą sesję przed salon. Tomek był bardzo zawiedziony, bo właśnie pilnował wózka, a już wcześniej miał ochotę na masaż ;). Generalnie przez 30 minut nie mieliśmy syna. Niestety nie miały pojęcia, co to jest Polska, ale na pocieszenie Rosja i Niemcy też raczej im nic nie mówiło. Jutro wstajemy skoro świt i jedziemy do Penangu, gdzie nie będzie neta i do tego będzie Chiński Nowy Rok, więc nie wiem, jak to przeżyjemy – mam na myśli petardowanie, nie brak sieci.

Na koniec BOMBA!

 Następny wpis